ΟΥΔΕΙΣ ΠΙΟ ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΟΣ!!!

       Κανένας δεν είναι πιο αχάριστος από αυτόν που ευεργετήθηκε... μια αρχαία παρομοιώδης έκφραση που δυστυχώς επιβεβαιώνεται θλιβερά καθημερινά σχεδόν.

       Το do ut des facio ut facias (δίνω για να δώσεις και πράττω για να πράξεις) των Λατίνων μικρή απήχηση είχε στην ελληνική ψυχή. Από το σημείο
αυτό όμως, της μη ανταπόδοσης της χάριτος, μέχρι αυτό της αχαριστίας η απόσταση είναι τεράστια.

        Ο αχάριστος όχι δε νοεί να ανταποδώσει το καλό αλλά με πλήρη αήθεια ούτε καν το αναγνωρίζει. Αυτός είναι ο ορισμός της αχαριστίας στην απλή του έκφραση. Η αλαζονεία και η υπεροψία κυβερνούν τη σκέψη και το λόγο του. Χίλια καλά να κάνεις, λέει ο λαός, ένα να μην κάνεις είναι σαν να μην έκανες κανένα.

        Ο τύπος του αχάριστου όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τις ευεργεσίες που έχει καρπωθεί, αλλά και όταν βρεθεί σε πλεονεκτική θέση με ευκολία και χαιρέκακη διάθεση πρόθυμα στρέφεται εναντίον του ευεργέτη του. Πρόκειται προφανώς για μια ενδόμυχη ζήλια, ένα καλά κρυμμένο συναίσθημα φθόνου που κατακάθεται στην ψυχή του και πηγάζει από το γεγονός της συναίσθησης ότι ο ευεργέτης του διαθέτει ηθικό μεγαλείο (αλλιώς δεν θα ήταν ευεργέτης) το οποίο ο ίδιος δεν διαθέτει.

          Θα ήθελα τελειώνοντας να αναφέρω μια ιστορία:

         Κάποτε ο Χριστός επισκέφτηκε μια φυλακή. Ο πρώτος κρατούμενος είχε κλέψει, αλλά μετανιωμένος ζήτησε τη συγχώρεση του Κυρίου για το κρίμα του. Και Αυτός με μεγαλοθυμία του την έδωσε. Το ίδιο και ο δεύτερος, που ήταν μοιχός, και ο τρίτος, που ήταν φονιάς. Σε όλους έδωσε άφεση για την μετάνοιά τους. 

      Ο τέταρτος Του είπε ότι φέρθηκε αχάριστα στον ευεργέτη του και ζήτησε με τη σειρά του άφεση.   Και ο  Κύριος απλά τον προσπέρασε.............

Share